Yağmurun Şiddeti Şiiri - Gülay Aruç

Bu akşam yağmurun şiddeti vurdu sokakları
Çöpçülerin unuttuklarını, günden kalanları
Sürüklenip gitti köşedeki dilencinin yırtık torbaları
Gökyüzü üstümüze bıraktı gözyaşlarını akşam akşam.

Büyük bir gürültüyle kapaklandı köklü ağaçlar yollara
Kaldırımlar söküldü yağmurun hırsıyla bu akşam
Eski bir evin panjurunda mahsur kaldı yavru bir saka
Çamur deryasında düşe kalka yok oldu genç bir adam.

Öfkeyle haykırdı gemiler "neden intikam"
Deniz sanki matemin pususunu kurdu derin sulara
Kükreyen bir aslan gibi yağmur bizi boğmadan
Onun merhametine sığındık kaybolan akıllarımızla.

Yağdı yağmur bardaktan boşalırcasına
Kapılar koptu gövdelerine su almaktan
Kırılan goncalar renk renk aktı toprağa
Gökyüzü yine de vazgeçmedi ağlamaktan.

Bu akşam kapanan yollarımızı aydınlattı şimşekler
Yanağımıza yıldırımların ağır tokatları indi
Arş'ın kapısında bekleyen safi melekler
Korkuyla ıslanan çocuklarımızın beyaz şemsiyeleriydi
Beyaz şemsiyeleriydi.

“Selde Hayatını Kaybedenler İçin”