1950- ve hala yaşıyorum ne tesadüf değil mi?
Yaşamın yağlı ilmiği boynumda
Çaresizlik oldu anam, babam
Kardeşim yoksulluk
Kiraz ağacı pervasızca yakıldı
Karlı çam ormanlarıydı evim
Şurada bir sedir duruyor
Oğulları palazlanmış meşe ağacının
Sevgilim, bir günün ortası şimdi
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
Devamını Oku
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta