1950- ve hala yaşıyorum ne tesadüf değil mi?
Yaşamın yağlı ilmiği boynumda
Çaresizlik oldu anam, babam
Kardeşim yoksulluk
Kiraz ağacı pervasızca yakıldı
Karlı çam ormanlarıydı evim
Şurada bir sedir duruyor
Oğulları palazlanmış meşe ağacının
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta