Yüzünün gölgesi düşüyor yüreğime.
Uzun dağ yamaçları artık rüzgar.
Ben bütün virgülleri;
bir önceki sözcüğe atıyorum.
Saçlarına!
vurulsam bütün ölümlere,
yinede söyleyecek söz bulamam.
Bütün heceleri denemiş nefesim.
Sende, vurgun tadına dönüşür özlemlerim.
yüzünün gölgesi düşüyor
kaldırım taşlarına
yağmuru d-üşüyor yüreğimin
bir ‘o’ anlıyor
bir de…
Kayıt Tarihi : 27.9.2007 15:48:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!