Yağmuru Beklerken Şiiri - Rufay Karahan

Yağmuru beklerken

Başını kaldırıp bakarsın
Sis dağının bulutları dolgun
Yağmur yüklü sanırsın
Beklersin,beklersin,gözlerin yorulur
Akşamın dar vaktinde, farkına vardığında
Yüzüne düşen
Sadece birkaç tuzlu damladır

Dönüp ardına bakarsın yattığın yerden,
Yastığa koyduğun yüzünün solunu ardın sanırsın
Düşünürsün;
Ayak tırnaklarına kadar sızlar bedenin,
Bakakalırsın.
Bakarsın ki;
Sararmış,kalmamış geride
Hasada duracak ekin,
Hangi asmaya el atsan
Üzüm yerine
Dalında çürümüş insan sûretleri gelir avuçlarına
Her biri için için tükenmiş
Sanırsın zebani çarpmış;
Mülkün temeli yanmış misali

Gözünü kapatır dalarsın karanlığa;
Bakarsın,bakarsın göremezsin bir türlü
Ne ufkunu,ne kül rengi hatırasını ömrünün..
Bir şey olsun istersin! .
Zihninde oluşmuyor bir türlü;
Yeşillikler içinde,
Usul usul akan bir derenin kenarında
Ne bir ağaç, ne bir dal
Yakın zamanda da yok böyle bir ihtimâl
Hukukun ihanetinden arta kalan
Dörde üç voltalık bir alan
İşte bu, bende ki son durum ve hâl
Rufay KARAHAN