Yağmuru beklerken Şiiri - Ahmet Cemil Atay

Yağmuru beklerken

Gözleri mahmur minareler ve uykulu müezzinler –
Göbekli abitlerin ellerlinde tespihler
Kilimci hasan efendi, köşedeki meyhaneci, hamamdan sokağa sokulan tellak
Sabah seherinde meşkten kopup karanlığa uyanan ince uzun oğlan
Köşe başında aşk bekleyen kırmızı etekliğiyle ve de avuçlarında ufalanmış hayalleriyle çocukça kadın
Elinde kemanının yayı- sarhoşluktan unuttuğu kemanının hayali gözlerinde üçüncü sınıf çalgıcı
Ay ışığının en hüzünle dokunduğu noktada bir adam
Şehrin koynuna sokulmuş yağmurdan bihaber –iliklerine kadar ıslanmış gözlerinde keder
Yağmur dehlizlere bir kadının koynuna sokulur gibi sokulurken
Ve taşarken avuçlarından günahlar, anlam ararken güne henüz doğmayan güneşe
Islak toprak kokusu genzine sokulurken ve yeşeren yapraklar ıslık çalarken
Ölüm vardı ayaklarının ucunda yüzünde garip bir hüzün şehre susuyordu
Yağmuru beklerken.