Bir duman tütsüsü gibi bulutlar dağların zirvesine çökmüş. Hafif serin. Geçen yıl bu zamanlar deprem dolayısıyla ablamın yazlık evine gitmiştik oğlumla. Bu şehirde kimsecikler kalmamıştı. Sallantılar rutinimiz olmuştu. Bahceli bir ev. Çayımı kahvemi alıp camın kenarına oturuyordum. Sevdiğim şarkılarla birlikte yağmuru izliyordum.Bazen öyle gök gürlüyordu ki arıyorduk nereye yıldırım düştü diye. Yine öyle yağmur öyle sakin bir ev özlemi var. Bir tane şadırvanım vardı evde kırıldı. Gece başucuma koyup uyuyordum. Gündüz kirlettikleri sayfaları temize çekiyordu su sesi...
Adanın GünlüğüKayıt Tarihi : 4.3.2024 18:36:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Yazılarım edebî günlüktür.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!