Yağmursu Kızlar Zamanı Şiiri - Adnan Durmaz

YAĞMURSU KIZLAR ZAMANI

yağmurda öptüğüm kız
hüzzam gülüşler içinde
bulutlar göçtü üstümüzden
yaprak sağanaklı hicranlı güz
havada bulanık kurt iklimi
ah göçmen bulutlarmış ömrümüz

işte o sarışın zamanlarda
bir damla gözyaşıydı
ben öperken damladı aşk
içerde arkadaşlar vardı
biz dışarılar boyu tutsak
ortalık cinayet ıssız
bir damla gözyaşı gibi aşk
aktı gitti yağmursu kız

o şehrin akşam üstlerinden
kuş cıvıltıları kalmış aklımda
ne zaman hava bulutlansa
yüreğimin yaralı kuşu çırpınmakta
o şehrin akşam üstlerinden
korsan gösteriler kalmış bir de
tıpkı yakılan şiirler gibi
inadına inadına söylenmekte

pencerelerinden yağmur kayan otobüslerle
uzun yollara çıkıldı sonra
her biri başka yöne bulutlar gibi
camlara yapışmış yüzlerinden
geride kapanmaz bir boşluk kaldı

biz o zaman halkımız gibi severdik
özgürlük gibi..yıldızlı geceler gibi
kuş seslerinde bileyerek severdik
yağmursu gözleri olan kızlar vardı
yüreğine yapışırdı bakışları adamın
yüreğimiz onların gözleriyle bakar hala

gök gürledi zaman yırtıldı şivan yağdı kan düştü
bir damla gözyaşıydı aşk tam da akarken kanadı
o güzel insanlardan geride
sanki bombalanmış bir alanda
rüzgarda savrulan kanlı pankartlar gibi
bu şifasız hüzün kaldı

söyledim şarkılara benzer ömrüm
beni arasan eğer yağmurda öptüğüm kız
içinde dönülmezliğin kapanmaz yarası
ömür dediğin bir sarılmakmış
sonra da ayrılmak hepsi bu
aşk ki bir öpümlük dudak arası
özlemek bitmez bir kanamakmış

bulutlar gibi akan ömrümüzde
asıl yaşadıklarımız geride kalmış

Adnan Durmaz