Yağmurlu Şiir Şiiri - Abdurrahman Kaan K ...

Sen hiç,
çok ama çok önemli
işlerini
bir kenara bırakıp
pencerenden,
yağan yağmuru izledin mi?
Hem de saatlerce!
Düşen bir damlayı bile
kaçırmadan,
hepsinin içinde
sevgilinin melek yüzünü
görmek için
paraladın mı kendini?
Her yağmurda
bir hüzün doldu mu içine?
Yüzlerce acı tatlı anıyı
hatırlatan
yağmur damlaları,
beynine;
bir volkandan fışkıran, kor damlaları gibi
düştü mü hiç?

Peki ya
delice yağan yağmura inat
ve dizlerine çıkan çamura
aldırmaksızın;
ya kahreden
bir hüzünden,
çok az ama
her şeye rağmen
bazen da uçuran bir sevinçten,
bir serseri mayın gibi;
yönsüz, amaçsız
bir sağa, bir sola
koştun mu hiç
Yani
bardaktan boşalırcasına
yağan yağmurun altında,
iliklerine
kadar ıslanmaktan
zevk aldın mı
hiç?
..........................................

Neden soruyorum ki
bütün bu soruları sana,
biliyorum ve hatta
duyuyorum,
hepsine evet cevabı
verişini.
Çünkü;
sen ve ben,
ayrı ayrı iki insan
değiliz ki!
aynı olmayan yalnız
ortamlar.
Ruh aynı,
sevgi aynı,
aşk aynı,
kalp aynı,
hatta hatta her şeye rağmen
vücut aynı
o halde...