Yağmurlu Şiiri - Yorumlar

Sayfama gelip şiirime emek veren, bana güç olan değerli şiir dostlarıma, candan arkadaşlarıma tek tek teşekkür ederim. Gönlünüze sağlık. İyi ki varsınız diyorum. Saygı ve selamlarımla.

Hümeyra Gün'ün şiirlerinde başka bir içlilik, başka bir yürek var sanki.... O kadar şeffaf ki şiirleri... okurken yüreğini görüyorsunuz sanki....

Bu şiir de öyle....

Yağmur duyguları güçlendirir, melankolik bir hale sokar insanı.... Hele şair olup da yağmuru sevmeyen var mıdır?...

İşte şair de bu duygu seline kapılmış... ve bizi de okurken kaptırdı... Yağmuru kişisel duygularının içine sosyal yapıyı da harmanlayarak bir şair bu kadar dokunaklı yazabilir ancak.... Her yağmur yağdığında camın öteki yüzünü de düşünmeyi bu kadar güzel becerebilir bir şair yüreği.... Bu, bir de çocuksa... yardım edesi gelecek durumdaysa... ve yardım da edemiyorsa o anda....

İşte o yağmur şairin taa yüreğine yağmış... gözlerinden akarken de bize sözcüklerle ulaşmış....

Bu çok duygulu ve güzel şiirinizi içtenlikle kutlarım Hümeyra Öğretmenim.... Çok değerli Arkadaşım.... Daha nicelerine..... Sevgilerimle.....

Bizi bu şiirle buluşturan paylaşımınız için de size çok teşekkür ederim İbrahim Bey.... Saygılarımla....

Lirizmin içsel kokusu, gerçekçiliğin dikkatli izlemenin başarılı dokusu. Şiirde derinlik
insan ve yaşamın gerçeklerini algılamadaki başarı... Şiir konuşuyor, insan dinliyor... Buğulu cam, yağan yağmur, koşan çocuk Boris Pasternak'ı anımsattı bana en çok... Harikaydı.....++ Sevgiler, başarılar....++

Kaç kişi kaldı şunun şurasında kalp gözüyle buğulu camdan dışarıyı seyrede bilen, o yağmurda ıslana bilen, o acıyı içinde hissede bilen ve peşinden koşa bilme cesareti göstere bilen... Ben değil biz olmayı başara bilen...
Hep ağlar yürekleri, odaları hep soğuk olur ve buğusu kalmaz camlarının...
Çok çok güzeldi Kutluyorum yüreğinizi ve yürek kaleminizi...
Nicelerine diyerek... Saygılarımla Hümeyra Hanım...

Ne kadar güzeldi şiirdeki betimleme. Hele de çocuk. Ben bile takıldım peşine şiirle birlikte. ama yetişmek ne mümkün...

Çocukluğuma gittim bir ara. İnadına inadına su birikintilerin tam gözüne gözüme basmalarım. Yol kenarlarında sular küçük şelaleler oluştururken oluşan köpüklerin meleklerin yıkadığı çamaşırların köpüğü olduğunu hayal etmelerim... Onları seyrederken sırılsıklam oluşum...

Ahh çocukluk... NERDESİN?...

Yine çok güzeldi. Hem de çoooookkk... Kutluyorum içtenlikle öğretmenim...Sevgimle...

Yağmurlar sevgi olup çocukların üstüne yağsın..Yüreğinize sağlık..Kutlarım Hümeyra Hanım ..

Umudumuz açıyor arayı giderek..
Ömrün sonbaharında, bu yağmurlu havalarda yetişemiyoruz bir türlü..

Onu da çocuğa yükleyeceğiz, çare yok..
Bari bir elinde şemsiye, ayaklarında -hiç değilse- birer terlik olsaydı..

Yağmurun ve günlerin getirdiği 'hüzün şiir...'
Çok güzeldi Öğretmenim..Kutlarım..

Şiir,sıcacık odasında arzu ettiği her bir şeyin elinin altında olduğu güzel mutlu bir ortamda kahvesını muzik eşliğinde yudumlarken,camdan gözüne takılıpta, sokakta o kış kıyamette terlikle koşan çocuğun içler acısı halini görmesiyle yıkılan dünyasında birden bire mutluluğun yerini alan hüzünlü ortamı o kadar etkileyici,o kadar akıcı bir dille anlatmışki,şiiri okuyupta insanın yüreğinin burkulmaması imkansız..O derece duygulu,o derece yaşanmışcasına yazılmış çok anlamlı güzel bir şiir..

Değerli Hümeyra Öğretmenimi ve bu güzel şiirini yürekten kutluyorum..

Selam ve saygılarımla..

Yağmurun insanın içine içine yağması işte böyle oluyor, acaba gitti mi çocuk evine diye düşünmeden edemiyorum, yüreğinize sağlık kutlarım sevgiler....

HAYALİMSİ

Dalarız bazen bir camın arkasından, âlemin sonsuz maviliklerine.
Önümüzde hiçbir engel kalmaz, ruhumuzun kanatlanan hafiliklerine.
İster hayal olsun, ister gerçek
Erişmek isteriz, bir çocuk yüreğinin saflığına.
Yağan yağmurları bile aklayan berraklığına.

Ruhun sıcaklığı, kalbimizin sevecenliğinden değil midir?
Sevginin sıcaklığı, içtenliğin göstergesi değil mi?
Çocuksu, sevecen ve delice hisseden…

Bazı zamanlarda bedenimizden sıyrılır, buharlaşan ruhumuzun girdabına bırakırız kendimizi. Ya derin ummanların misafiri, ya sonsuz maviliklerin ev sahibi oluveririz.
Yardıma muhtaç bir çocuğun hamisi; onu kucaklayan, kollayan meleği oluveririz. Kollarımızla kucaklayamasak da ruhumuzla sarıveririz bedenini ve her türlü beladan, şerden kurtarmayı umarak.

İnsanı hayata bağlayan nasıl ki hayaller ve ümitlerse, daim olan da hayaller ve ümitlerdir.

Yıkılanın yerine yenisini yapmaya muktedirdir hayaller.
Suskun kemanın yeni musikisi, soğuyan odanın sıcak kalplisi, gök gürlemesinin gönül narası olsun hayaller ve umutlar…

Çocuksu sevgisinin erişemeyeceği gönül, dokunamayacağı yürek olmasa gerek.

Sevgi ve saygılarımla…

Hikmet Çiftçi
18 Ocak 2017