Yağmurlarla büyüdüm Şiiri - İlyas Kaplan

yağmurlu havanın yangını da büyük olur derler
savaşlarda kazanılan zaferler kadar ölüm kokar
kılıçla açılan yaralar kadar ıstırap verir
içimdeki ateşi besler durur serpintileri
damla damla çoğalır sancılarım

günahlarımın yağmurları rüzgarlarda avare
sicim sicim gözyaşlarımın ardından
nice hayallerim çözülür bir tutkuya değmeden
şimşeklerden kan sızar sukutumun üstüne
nefes nefese zamanın derinliklerinde
coşkun ırmaklara gebe kalan zamanlar bitince
heybetli iklimlere mağlup son bulur yolculuğum

ölümcül bir ayrılık duygusu uyandırır bende
derin bir boşluğun ıslak taş duvarları gibi
sızıp akan suların lekelerinden çıkan her çığlık
kulağımda korkunç bir ürperti bırakır
kıyamete benzer bir tufan kopacakmış sanki
nice yaslar taşırım taşımaya alışkın
nice matemler tutarım mahşer öncesine benzer

oysa severim geçmiş zamanı, maziyi
galu beladan kalma bir sandıkta mühürlü
güneşin figürleri parlak bir ayna üzerine dökülmüş
güz yağmurları denizin mavi yüzünde gezinir
şıpır şıpır o sakin suyu horana kaldırıp ,oynatır gibi
bir taraftan yaratılmış bir taraftan yaratılmayı bekler
gün yüzüne çıkmamış nice masum ihtiraslarım
buğulu gözlerden yanaklara doğru
bir kısrak kuyruğu gibi sağa sola savrulur

kasım gecelerinde camdaki tıkırtılar kısık sesli
kayan yıldızlar gibi süzülür elem dehlizlerime
rahmet dökülür gibi saçaklardan dökülür
her damlası ümitsizlikten kurtulmuş bahtiyar
her zerresi hayallerimin semasında bir gök gürültüsü

bir sırat köprüsü gibi cennetlere döşenmiş
aşk ile kenetlenmiş iki menzil arasında bir menzil
kevser havzalarında saklı abu hayat sırlı
ne hoş bir yürüyüşe çıkarır beni gece yarısı
o yüce cemale her daim bakmak için

redfer