Mevsimlerin tüm ağırlığını kaldıramazken bulutlar
Gözyaşlarını bırakıverir aniden
Yeterince hüzün kokan topraklar
Hasretini haykırır yeryüzünden
Yağmur yeryüzüyle gökyüzünün vuslatıdır
Sanki iki sevgilinin el ele tutuşmasıdır
Toprak candır, gökyüzü canan
Yağmurlar onların aşkının adıdır
Seninle tıpkı onlar gibiydik
Kucak açtım aydınlık masmavi semalarına
Kurumuş çöle döndüğümde sen canlandırdın
En güzel yağmurlarını sen getirdin bana..
Kayıt Tarihi : 3.10.2015 22:05:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!