Yağmurla Konuşmak Şiiri - Özlem Saba

İnceden yağmur yağıyordu.
Ayaklarım anlamsız bir yolculuğa sürüklüyordu beni...

Sokaktaydım, nereye gideceğimi bilmiyordum.
Öylece sürüklüyordum yorgun bedenimi.

Elimde ne bir adres vardı, ne bir numara...
Beynimin içinde dolaşan soruları susturamıyordum...

Onun için her şey ne kadar da kolaydı.
Her istediğinde çekip gidebiliyordu.
Ama benim için bu birlikteliğin büyük bir tutsaklığa dönüşebileceğini nereden bilebilirdim ki.

Sanki zaman durmuştu ve ben her şeyin bittiği yerde,
Büyük bir hesaplaşmanın içerisindeydim..
Zamanın içine sıkışıp kalmıştım…

Peki bana bunca şey olurken, o neredeydi?