Yağmurda ki boş bank Şiiri - Doğukan Turan

Gece saat onikiyi geçmiş.

Nefes alıp verdim,gökyüzüne baktım...

Yağmur damlaları çarpıyor suratıma.

Köpeklerin bile olmadığı sokakta,sarı yanıp sönen lambanın altındaki bankta oturuyorum.
Kapşonumu çıkardım biramdan bi yudum daha aldım yine sorgulamaya başladım.

Binlerce düşünce zihnimde tepeme yağan sağanak yağmur gibi yağıyor birikiyor...
boğulacak gibi hissediyorum
Çok şey lazım değil sadece bu yağmura karşı şemsiye olacak birisi...

Kafamı sağa çevirdim yanımdaki siyah bira torbasını kucağıma aldım

Düşündüm...

Şu an sevdiğim biri burada otursaydı;
Kafamı kucağına koysaydım...
Elleriyle yavaşça saçlarımı sevseydi...
Zihnimdeki yağmura karşı beni kurtaran şemsiye olsaydı...

Yarısındaki biramı diktim.
Kalktım.
Sırılsıklamdım,ıssız sokakta yürümeye başladım.
gök gürültüsü,gölgem,kaldırım kenarındaki küçük su birikintileri...

“Kendi alkolünde ve karamsarlığında boğul”

Demişti bir kadın.
Adını unuttum,ama dediği gibi boğuluyordum yavaş yavaş...
Batan bir yük gemisi gibi...

Yavaş yavaş...