Yağmurda Sokak Yok / M.Mustafa USLU

O bir yağmurdu, benimleydi
hâlihazırda görmedin mi sokak: saçım taralı
şemsiyesi bana alışıktı; sana konuk dalgınlıklarım vardı
sedir üstü uykulara gezginliğim.. aralığında dolanırdı kapıların...

yitik topaçta çocukça bir çareydin
evinin olduğu görülmüş müydü insanlarca
omuzlarının olduğu da, bir eski yalanındı senin:

hanidir, tadını soracak olsam; ıslanacağını sanırdın
sırnaşıklığını, su şırıltısını, adını sorsam; bilecek değildin hiç
bir sırılsıklamını görsen yağmurun; içinde çukurlarımızı acıktırırdın.

O yağmur benimledir be sokak,
her günü için evine çiçek götüren bir eş gibi
evcil adımlar edinince çocukluğunu anlatacağım ona:
paspasımızı eskitir, saksılarımızı kendine düşkün ederdin:

sıcaklığı, yemi olurdu kuşlarının
ıslak sevişmeler çıkarırdın şapkandan
iki simit ısırımlığında seni paylaşırdı iki sevdalın;

akşamların telaşı girince araya
sağanağına kurulsan da göremezdin
adı konulsa da yoksun kalırdı saçak altların
koşar adım geçenler yüzünden duyamazdı taşların
‘a benim koynu pasaklım..’ olurdun da akardık, ağlardın.

M. Mustafa USLU
ağustos-ikibiniki