Yağmurda Islanmış Dualarım

Yağmurda Islanmış Dualarım

Bugün yine yağmur yağıyor,
ama bu kez hüzün taşımıyor bulutlar.
Her damla sanki bir müjde,
bir dua gibi düşüyor avuçlarıma,
ve ben seni diliyorum yeniden, sevdayla.

Gökyüzü bile biliyor adını artık,
rüzgâr senin sesinle esiyor pencereme.
Her şey senden yana, farkında mısın?
Sanki doğa bile el ele vermiş,
bizim için “olsun” diyor sessizce.

Yüreğimde bir inanç büyüyor,
her dua bir umut, her nefes bir “yakında.”
Yağmur taneleri alnıma değdikçe hissediyorum,
bir mucize yaklaşıyor gibi
belki de bu defa kader bizim yanımızda.

Islak sokaklarda seninle yürür gibi değil artık,
çünkü ellerinin sıcaklığını biliyorum.
O avuç içlerinin kokusunu, dokunuşunu,
defalarca öptüm, ezberledim sevgilim
işte o yüzden şimdi bu kadar özlüyorum seni.

Ne zaman gözlerimi kapatsam seni görüyorum,
yağmurun sesiyle karışıyor kalbimin sesi.
Sanki doğa bile duamı ezberlemiş gibi,
her damlada adını söylüyor usulca:
“Gelecek, zamanı yaklaştı…”

Dualarım artık ıslanıyor,
ama bu kez umutla, inançla.
Çünkü biliyorum sevgilim,
bir gün bu yağmur diner,
ve biz aynı gök altında bir yuvada uyanırız.

O gün geldiğinde,
ellerimiz birbirine kenetlendiğinde,
ben sessizce gökyüzüne bakacağım
ve diyeceğim ki:
“Yağmurda ıslanmış dualarım kabul oldu.”