Yağmurcuktan Hozanhazan Şiiri - Seyfi Ka ...

Sıram geldi diye dönme dolaplarda atlı karıncalar mahmuzu
Hayatı uzun bir zaman soluklanmış çocukluğun diliyle sevince eğleyen
Üstüne bahar topprağı serpilmiş kardelenler gibi belalı,
Seyran hayran edip iklimleri kendine
Sesini sahipsiz yellere sunmuş yetimlikte unutulan üzgün çalgılar taksimatıdır
Köprülerin iki ayağına birden düşüp kalan gurbet mahsur
Güz hisarlarında duramayıp da hani vakitli vakitsiz yollara düşen tedirgin
Uykusu huzur görmedik huysuzluğun zeval hasadını döküp saçarak ahlarda
Genzi ateşlere dağlanmışcasına yanmış bir kar...
Çığ düşüren çığlıklar ortasında en beter hallerinde hedere mahsun
İç içe ve üstüste güldaneler goncasından yanmış kavrulmuş har ile
Donup kalmış pencerelere bakarak
İnsanından göçüyor zannedersin kumpanyacı zaman duvardaki afişten
Nasıl etsem de nice gitsem şehirlerinden parçalanmış bulutları bölüşüp
Payına istemediği kadar gurbet düşüyor hazin harmanın gündönenin
Üşüyüp buymakta olan takvimlerden kopardıklarıyla, kendi halinde habersiz
Poyrazın doğrusuna esip ırgalanarak giden işitilmedik ahlara...
Bir damlacık canını canana sunmak için yağmurcuktan dem süzen,
Sızım sızıma,
Hozan hazan

Seyfi Karaca............Ocak / 12