Yağmura bomba Şiiri - Levent Deniz

Vahşi'nin miladına
Ermeden insanlık
Olmayan varlığının
Değneğine dayanıp
'Duracak' denen yerde
Dizlerine çöktü
Ağız almaz
Naralar attı

Işığına
Kurağına
Karanlığına
Yağmura bomba

Kırmadıysa da
Eğdi
Bükülmek istemeyeni
Yakın
Uzak
Yamuğuna övgüler dizdi
Kutsadı her çeşidini yaşamaların
Kambur doğrularla

Bir türlü
Gerçeğe boyanmadı
Uykuya batmış
Gözlerin senin
Ve bir gün
Hesapsız acılar çekti
Bildiğini susan yerin

Bir an
Aşığını gizlemezse
Yavrusunu koruyan gözlerin
Şimdi evlat açar
Karanlığına gecelerin
Kapanmış alnın
Bükük belin