Yaşsız Çocuk Şiiri - Ramazan Boran

Hayat ..
Çatal dilli iğnesiyle sınıyor tenimizi
Bir ucunda süs
Bir ucunda iştahlı ağızlar
Ölü taklidi yapan solucan soluğu
Koru kendini çocuk!
Aç balıklardan
Sinsi ve madensi bakışlardan

Göz dikecekler bir gün
Düş terlerine senin de
Kötülük altın devrini yaşıyor
Kapsama alanında kör bırakma gözlerini

Yorgun ve ihtişamlı bir ağrıdan geçecek
Çatlakları nasıl sıvanır acının
Öğreneceksin!

Demirin özgül ağırlığını yükleyecekler omuzlarına
Orada bi dünya mutsuzluğun kızarmış mührünü
En çelimsiz mumların doğurduğu
bir alevde yok oluşu
"Yaşamak ne uzun bir kelimedir" tümleciyle dalasan!
ve orada katil bir özneyi
Uçurum ağızlı bir bahaneyi göreceksin

Kim bilecek!
Gövdendeki isyân parkını
İskânı kefen karası yalnızlığın derdini

Oyun oynayacaklar!
Trajik bir gevezelikle örtecekler üstünü
Hiçbir değeri kalmayacak kuşkunun
Bir yalan saplanacak üstüne sorgunun

Şu göklerden sarkan ipliğin şarkısını dinle
Şu yemin edilen incirin
Zeytinin kalbine çakıl
Güneşini öp
Ay'ın çiçeğine sarıl

Sakla kendini!
Sütsüzlerin sabahından
Simsiyah bir şehir masalı var orada
ve güneşi düşük hikâyeler
Kederine dayanamazsın sen
Uyan artık kargaların rüyâsından
Helalle yıka yüzünü
Kim kimin imdadına sebep oluyor
belli değil!

Şimdi gel
Mersiyeler üzerine dizilmiş katlardan birer birer çık
Hayretle seyret kül tepelerini