Yağmur yağmur gözyaşı ile ıslanır insan

hem aşk olur
hem hüzün
aşkı olanın hüznü olur
hüznü olanın aşkı
sevdaya duranların sırrıdır gözyaşı

ateşte kaynayan
alev gibi yanan
özü sudur amma avuçta bir yalım
gönülde bir yangın
bir ateş ki
ah ile çıkar dumanı
külleri gözyaşına karışır

gül mevsiminde güle karşı akarsa aşk olur adı
sevgiyi damıtır en derin yerinden
tenha gecelerde akarsa tövbedir tadı
gönülleri arıtır en kara kirinden
kutlu bir demdir gözyaşı

göçebelerin kanatlarında yedi iklime ulaşan
muştudur bazen
namluya sürülmüş kurşunların
en kızıl yerinden vurduğu sızıların
adıdır bazen
aşkın sayfalarında yazılı
bapları, fasılları
yekpare cümleleri
gözyaşıdır bazen

hayat bir mum alegorisidir hani
mumun başındaki yanış gözyaşıdır hani
gözyaşı alevle barışır ya hani
alev can ipliğini yakınca
acıtır, bedenini eritir ya hani
su ile alevin birbiriyle yarıştığı bir seldir gözyaşı

bir gizli lütuftur
kara gecede kara taş üzerinde yürüyen karıncanın
ayak sesinden daha gizlidir ya hani
hızır ile yola çıkan musanın
üç kez sınanışından daha esrarlıdır ya hani
yüreğin göğsünden sağılan bir güzelliğin hüzzamıdır ya hani
çatlamış dudaklarda
ulu kelimelerle söylenen şarkıların en hasıdır ya hani

gözyaşıdır ya hani
yıkayarak yakar
yakarak yıkar
arıtır ve eritir
temizler ve gizler
diyettir …bu yüzden
civanmertlerin vakarıdır gözyaşı

unutulan mısraı hatırlatır
üveyikler uçuran acıları bir gözyaşı anlatır
sancılı damarlarda ölümcül çığlıkları
satır satır okuyan gözyaşıdır

toplasan gözyaşlarını aşığın
dalgalı bir deniz olur
süzülürken bağrından, yakar geçer iz olur
yalnız doğar
yalnız akar her damlası
yağmur yağmur gözyaşıyla ıslanır insan

kahır yüklü savaşlarda nice aylar batar
sapanlar çakıl taşları yerine gözyaşı atar
ceylanları pusuya düşürünce avcılar
avcıları ceylanlar vurur
gözyaşı ceylanları

yağmur kuşları konar çocukların salıncaklarına
gözyaşı şefkat olur
gözyaşı ki tomur tomur mercandır
eğer pişmanlıklarla tartılırsa mübarek bir heyecandır
gül kokan gül yüzlerde
damla damla gül dökülen ellerde
gözyaşı gül kokulu bir candır

suya düşmüş bir karanfil kadar mahzun
ilk akşamda geceler kadar uzun
belki üşüten fırtınaların
gırtlaklarda düğüm düğüm hecelerin
yüreklerde boğum boğum gecelerin
hem efendisi,
hem esiridir gözyaşı

zembilde kurutulmuş güllerin
sergende saklanan sümbüllerin
buhur-ı meryem kokan ellerin
hüsn-i yusuf söyleyen dillerin
hasret tüten ezgisidir
ilmek ilmek hıçkırıktır
yumak yumak ayrılıktır
işte o zaman
kutlu bir demdir gözyaşı

ey gözyaşı
bulutuna sadık yağmurlar gibi gel
kadim bir dostu uğurlar gibi git
bir atımlık mesafede yalnızlığın kurşunlanan coşkusuyla gel
geleceği savaşa mecbur annelerin korkusuyla git
geceyi içine döken tomurcukların yeşiliyle gel
goncayı açılsın diye bekleyen bülbülün diliyle git

ey gözyaşı
bülbüller konan dallarda yaprak gibi gel
derinlerde bendini yıkan bir ırmak gibi git
yalınkalem savaşlara meftun acılarla gel
pişmanlık dolu yüreklerden sancılarla git

redfer