Yagmur ve Seranat Şiiri - Seyfi Karaca

Yamur korulara göklere dağlara doruklara kurulan
Serpilip yeşeren dallar bahara kavuşmanın şimdiki hasret hancısı
Savrulmuş kırbaçlar gibi küheylan koşup kar çamur boran
Kendine azat giden baharı gelen yaz yolculuklarıyla aşk illerine sürgiden
Uçan kuşlar konan göçler sayıklanan düşler türlü çeşit hayaller
Hiç ummadık anda tozan yollara uçkun kırlara süzülüp inerken
Derinlere düştükçe kuyu bir yerden çalar söyler ıssızdan katreden
Nasıl ve nerden nehrin başladığını unutarak
Nice sonraya mızıka ve melodi çisilce sarniç
Yağmur yağar hüzünlü pencereye has bahçenin nazlı çiçeklerine durmadan
Dertlene söylene zerhoş dilleri yakalandığı gizde konuşur
Islık çalar hasret söyler efkara beraber pervazlar ve dallar
Şaşkın mı
Miskin mi
Meftun mu neydi
Rotasını bilmez müzik niye ve kimeydi
Koyda bir sandal
Kıyıda yel ve yaprak
Ufkun cemre yarasından
Suskunluğun yanık küller seyrinden
Boydan boya kaldırımlar caddeler şemsiyesiz sırılsıklam
Bazı bazı insan görünür savuşur serenat

Ocak / 21