Yağmur Ve Ay Şiiri - Gülçin Yağmur Akbulut

YAĞMUR VE AY
Ay’ın aynasından yansıyor
hüznümün garip çiçekleri,
son yıldızı ağarken göğün
irkiliyor yüreğim; acaba gelen o mu?
Kuru dallar ormanında
ısrarla suladığım
kök salacak mı toprağıma ?
sabrın küpünde bekliyorum
Ömrümün avlusuna sebil
gökyüzünün köşesinde
‘ fi ’ tarihli köprüyüm,
çılgın bir suyun akışına
Yok bağrımın serinliği
o ırmak Kaf Dağı’ndan gelir,
toplar yağmurlarımı da
yağar derin denizlere
Anlamaya uğraşmayın
alfabesi gökyüzü olanı,
o ki bir soru işareti
ay’ın aynasında yağmur aysın

Gülçin Yağmur AKBULUT