Yağmur - Toprak Şiiri - Mert Şahin Özsoy

Büyümüyorum gözlerinde, gittikçe küçülüyorum,
nokta kadar susturulmuş.
amaçsız yaşıyorum
seni hissedemediğimde,
bazı şeyler engel sana.
sana çıkan her yol tıkalı sanki,
duvar örmüşler / soğuk duvar.

çok istiyorum seni hele ki bizli seni,
eski seni, seni bizi özledim.
delisiyim o günlerin.

en çok da yağmur yağdığında hüzünleniyorum
dışarı koşuyorum hemen,
ağladığımı kimse anlamıyor,
ıslandığımda.
şakırdayan yağmur sesleri seni hatırlatır bana ,
çok severim.

toprağın kokusuyla kıyaslıyorum seni,
olmuyor.
sen farklı / en farklı.
yağmur ve toprağın sevişmesi bile
doğurmuyor seni .

bu kadar yakınken
bir o kadar da uzaksın bana.

gözlerin..
gözlerin söz konusu olunca
her şey bitiyor,
bu da bitti..