Yağmur Sıyırınca Teni Şiiri - Özlem Çay

kireçle boyanırdı
içimizin kerpiç duvarları.
bu yüzden her yağmur da
sıyrılırdı tenimiz,
griye çalardı..
ıslanmak büyük kentlere
yakışırdı yakışmaya da,
parçalanıyorsa insan yanın,
bir uyuşma vuruyorsa solu,
göz kırparken tam
boyuna yetisen bahara;
ateşten,
yamalı gömleğini sıyırıp,
geçiriverirdi sıkışan kalbine
düğümsüz bir krizi..
sözün sinsi eli
aşıp çürümenin arafın,ı
nasıl da konardı dilin tenine?...⚘
.....özlem/
mart/yirmi
..