Yağmur ne bilsin Şiiri - Abdullah Ecevit

Yağmur yağıyor yine bu şehre.
Islanıyorum, sokak arasındayım.
Gözlerin olsa üşümezdim oysa,
ellerin olsa, ıslanmazdım.
Ben yağmur yağarken bile,
sırf göğe inat,
sırf sen varsın diye,
ağlamazdım.

Yağmur yağıyıor, yine bu şehre.
Senin olmadığını biliyor olmalı.
Ta, yüreğimin orta yerine bırakıyor göz yaşlarını.
Oysa ben sen yokken,
gözyaşlarımı zaten akıtıyorum, yağmura inat.

Yağmur bu,
ne beni, ne seni,
ne de sana olan sevdamı nereden bilecek işte.
Bilseydi zaten,
ben ağlarken, o yağmazdı.