duygunun üleşilmez bütünlüğünde
bir yol hikâyesiyim
kâh üzgün
kâh deli bir tay yüreğim
sormasın kimse beni
ilkyazı beklemekteyim
bilmece bir armağanla avuçlarında
ikizim gülümsüyor aynadan
can çekişircesine
yabanlık bir entari biçiyoruz kışa
yoldaşım dilsiz alfabesi
ciğerim suskun
yanık
ateşten icazetli
zirve sis
çamur
zirve kayalık
toprak
içe dönüyor hıçkırık
kış ağaçları kadar yalnız ve çıplak
havada yağmur kokusu
sormasın kimse beni
ben böyleyim!
(18 Şubat 2005)
Naime ErlaçinKayıt Tarihi : 18.2.2005 11:22:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Sevgiyle...
TÜM YORUMLAR (6)