Yağmur Kasabası Şiiri - Kağan İşçen

akşam yazı
göğü anımsanacak
kesin...

bütün sıkıntılarda
ayrım noktası...
saç diplerinde
ateşli ağrıda
güyalı...

ince tüllerin ardına
heyecanı bitene
bakışlarda sadece görüntü
kurak kışlardan
tüm evrene
duyuşlarda harfsiz
güyasız...

ağaçlar çıplakken iyimser hasta
sesine yüzyıldan hevesli
onun kendinde kalan anlarını
unutmuş
unutulmuş gibi
tek tek öpmekte usta...

o
o karanlıkta da ölür
hikayesini almadan
kendinde kalan son öpücükten
kötü şiirler yazar hayatı atlamaya...

ancak aşkı düşünecek kadar burjuva
gazete kokulu haftasonlarına çok çok
yaşarsa ilerde emeklilik sabahlarına
yumurta ve çayla bütün kafası onda
çamaşırları kokusuz
hep
hep sürecek bir yalnızlıktan
saatsiz yağmur kasabası hastalığına...