Yağmur yağsın,
ıslatsın kurumuş köklerimi;
günahtan sonraki dua gibi
inandırsın beni affa.
Toprağım yeşersin yeniden,
kirlerim aksın sessizce;
her damla bir rahmet olsun,
geçmişimden geleceğe.
Bulutlar açsın yüreğimde,
gök gürültüsü olsun tövbem;
şimşekler aydınlatsın
karanlığa gömdüğüm kalbimi.
Nehrin akışında bulayım
çocukluğumun masum yüzünü;
suya bırakayım
bütün pişmanlıklarımı.
Yağmur dursun,
ardında gökkuşağı kalsın;
ben de öğreneyim
her fırtınadan sonra
bir tebessüm saklandığını.
yağmur gökten inmez sebepsiz;
her damla göğün merhameti,
her ıslaklık Rabbimin sesi.
Toprağa düşerken su değil,
rahmet iner aslında;
benim kalbime değdikçe
günahlarım çözülür bir bir.
Bir serçe kanat çırpsın üstümde,
korkularım dağılsın;
yağmurla yıkanan dallar gibi
ben de yeniden filizleneyim.
S.GÖL
Kayıt Tarihi : 4.9.2025 12:41:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!