ben hayatı ilk kez
buz gibi yanaklarından öperken kursunladım
yüzün yüzümdeyken
yoktun
ellerin ellerimi sımsıkı tuttuğu halde
yoktun
önce güneş açtı
sonra yağmur yağdı
tekrar yağmur yağdı
hep yağmur yağdı
yağmur yağdıkça
devleşiyordun bende
toprakta yüreğim
havada kokun
beni an be an
duvarlara çivileyen yokluğun...
ben hayatı ilk kez
buz gibi yanaklarından öperken kurşunladım...
15/12/2006
Nurşen AlıcıerKayıt Tarihi : 15.12.2006 14:05:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
buz gibi yanaklarından öperken kurşunladım...
zehir gibi bir cümle . tbrklr....
TÜM YORUMLAR (2)