1968-Yaşam bir kum saatidir.Bilinç kumdur...
Yağmur bulutların çökerdi, geceden...
Gün bulanık;
Gün, geleceğim için karanlık...
Neden, hep banaydı revalık?
Geride bıraktığım, dün değilmiydi?
Zaman mı, aydınlığa hasretti?
Yoksa, ben mi döneceğin zamana?
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim