Yağmur dindi Şiiri - Irmak Koçak

yağmur dindi ve çürüdü aşk
damla damla büyüyor şimdi yalnızlığım
karanlık örtüyor en ilkel düşlerimi
yokluğunda sinmiş bir gölgeyim
sen imkansızımdın
tan yeli serinliğinde karanlığı üşüttün
soyuldum ay ışığında
son kalemi de saçının bir teli düşürdü
sakın ver deme bana
belki bir görüşmecim gelir de
konuşulacak bir anım olur senden kalan

yağmur dindi ve çürüdü yalnızlığım
basılı kağıtlarda bile kalmadı
aşkın diğer yüzü
ben ki hep baldıran acısıyla diğer yüzünü sevdim aşkın
ya da aşk bir ihtiyaç olmadı hiç
sakın sev deme bana
alışkanlıklarımı değiştirdin sen
zalimdin ve zulmü hoş görürdün
önce dişlerim döküldü
seviyorum demek acı ve kemirgen oldu
sonra tenim çürüdü
ellerim ellerine kavuşacak günü beklerken

yağmur dindi ve aşkımız çürüdü
gözlerin çocuksu ve nemliydi
gözlerin yağmur bekliyor
ki yağmur silip götürecektir
benden sana ne kaldıysa
sağanak altında eriyeceğim bir gün
sakın gel deme bana
kapat gözlerini çığlıksız bu gecede
aşk seni tekrar çağırana dek açma
özletiyor bu şehir seni
ve sen sıkı dövüşüyorsun.......