Yağmur Damlası Aşk ( Düet )

Yağmur Damlası Aşk

Sen…
Yüreğime yağmur damlası gibi düşen aşksın
Bir damlanın bir ömrü değiştirdiği
O büyülü ana benziyorsun.
Beni sırılsıklam kendine aşık eden ADAM

Her gelişinde içimde bir gök gürlüyor,
Karanlık olan ne varsa dağılıyor.
Süzülüşün öyle ince, öyle derin ki
Kalbimin çatlaklarına umut ışığı doluyor
Ve ben, senden her defasında yeniden filizleniyorum.

Sensiz geçen zamanlarda
Kuruyan bir toprağa dönüyor içim,
Ruhum sabırsız bir yağmuru bekliyor.
Bir damlan yeter bana,
Bir nefesin, bir bakışın…
Yeniden hayat buluyor bütün yarınlarım.

Sen kokunu getiren rüzgâr,
Geceme düşen en güzel serinlik,
Tenime değen en masum dokunuşsun.
Yağdıkça içime işliyor sevdan,
Ben seninle çoğalıyorum
Ve sırılsıklam bir sevdada
Sadece sana ait bir kadın oluyorum, ADAM.

Sevdiğim bil ki…
Ne kadar yağarsan yağ,
Ne kadar dokunursan dokun
Benim sana olan aşkım hep aynı kalacak:
Sessiz bir yaz yağmurunun
Kalbi uyandıran sesi kadar derin,
Sonsuz bir gece kadar büyülü…
Ve her damlası sen kokan bir aşk kadar gerçek.

İlk Cemre Seninle Düştü ( ADAM )

Sen…
Soğuk ve kurak geçen bir ömre düşen
İlk cemresin.
Sen gelince çiçek açtı suskun topraklarım,
Sen gelince bahara uyandı göz kapaklarım.

Gelişin bir sıcaklık gibi yayıldı içime;
Kışın ellerinden çözüldü üşüyen kalbim.
Donmuş cümlelerim çözüldü,
Sessizliğimden bahar sesleri yükseldi.
Sen, ruhuma değen en berrak dokunuşsun.

Köklerime su,
Gecelerime renk oldun.
Ben senin varlığında kendini yeniden bulan
Ve her sabahına seninle uyanan bir ADAM oldum.
Ruhum, senden esen rüzgârla
Bir çiçeğin açışı gibi nefes aldı.

Hoş geldin gönlüme baharım…
Hoş geldin yüreğimin en yeşeren zamanı.
Hoş geldin ömrüme nefes olan KADIN…
Sevdiğim bil ki,
Geldiğin günden beri içimde bir tek mevsim var
Senin adınla açan,
Senin sesinle yeşeren bir bahar.

Hoş geldin sevgilim…
Hoş geldin, SEVDİCEĞİM diyen o sıcak sesinle
Beni yeniden var eden KADIN