kış günü yağmur damlaları
tozlanmış susamış toprağı
delice harmanlamış
çamurlanmış çocukluğumun sokakları
ve bugün
bulutlar çıldırmış olmalı
güneşi kıskanırcasına
delicesine haykırıyor
gökyüzünü yararcasına
boşalırcasına döküyor
bir bir yağmur damlalarını
bulutların arasından
sanki derya delinmiş
uzay okyanus
ve burası kara delik
içine çekiyor hayatı
içine alıyor her bir şeyi
bende biraz suskun
biraz melankolik
biraz da umutluyum
damlalar artık ayrılıyor
hepsi birer umut olup
saçlarımı okşuyor sanki
bu gün akşam olur mu bilmem
ya yarın
sabah olur mu
durur mu bu yağmur
susar mı bu fırtına
ya kulakları saran
bu dehşet verici
ses
o ne olmalı
bittiğim an...
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta