Yağmur (Barané) Şiiri - Hazım Ücün

Kurudu buralar
Güneş terimizi bile buharlaştırdı
Ayırdı tenimizden
Yapraklara son bahar vurdu
Bulut yok
Su yok
İçimizdeki yangınsa daha bir çok
Ne zaman toplanır bulutların
Ne zaman yağacaksın
Hiç haberim yok

Oysa her gün
“Yağmur Duası”ndayım
Sanki tanrı bile
Bana küs
Cevap yok

Yağmur;
Sağanak sağanak yüreğime yağ
İçimin selleri ol,
Kat sularını ırmaklarıma
Biriktir kumsallarımda çakıllarını
Düşlerim ol bulanık çaylarımda

Bulutun olmuşum nicedir
Zerrelerimde taşıyorum seni
Dizlerimde yaramaz çocukluğumun
Yamalarıyla
Doruklarına çöküyorum
En dağ başlarına
Yağmamak için damlalarını

Yağmur;
Ey göklerden düşen aziz su,
Sana kesiliyorum buzullarımı
Çözüver iliklerimi
Sana yanıyorum yangınlarımı
Islatıver tenimi
Ateşlerinde çözülüyor zerrelerim
Uzaklaşıver bedenimden
Çünkü küs duruşu güneşin,
Sıkı sıkıya
Seni kavrayışımdandır
Biliyorum...