sophie loren'in bütün pozları
üstüne dağların geceleriki ıssızlığı
üstüne yıldızların adsızlığı
ve bir dakika'lı kum saatinin kifayetsizliği
Yağmur öyle
orda burda ve hatta sevgili yüzünde
şaşmayan kendi kendiliği
sözü büyük şairlere de bırakmayan
savurgan hâlini de demeli fakat
çatıları kiremitleri aktaran kendi yöntemiyle
beklenen ve aynı zamanda bekleten var kuvvetiyle
ama asla
asla beklemeyen bir köşede bizi
Yağmur yağarsa gelmeyecek olan
beyaz geceler'in o tatlı kızı
onu şairlerden dinlememiş gibidir sanki
biz de dinlemeyelim şairleri
göğsümüzde sesi varken
kendinden önce bir yağmurun
nüksederken aynı anda aynı kulağımıza
iki bahar müjdesi patlaması
sophie loren en çok da annemizdir
kurşuni gülerken tıp tıp tıp
başımız belamız sağanak
kocaman kırmızı güler yalnız o dudak
kahkahaya boğar adı kara turabı
büyülü ağır kıpırdanışları
Yağmuru hiçbir çatıda unutamayız
gelmez elimizden.
yo değil büyük şairlerin tasviri. sanmam
dediği gibi işte
kendi kendisinin
ya da uyuyuşu sopia loren'in.
~
Kayıt Tarihi : 20.2.2021 14:18:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!