Yağmur Alev Şiiri - Erdal Alga

Gece geliyor yağmurla
Ne gök gürültüsü ne şimşek,
Semadan çıt yok,
Hepsi içimde, içerim cönk.
Muharebeden muharebeye atılıyor yüreğim,
Soluklanamadan bir yol,
Uyuyamadan bir gece.
 
Yağmur yağıyor,
Her yanım barut, sis kokusu.
Yetişince Hızır damlalar,
Her yangını sönüyor dünyanın.
Bir yangın var bildiğim, sönmesi imkansız,
Ve yağmurla hızlanıyor bilakis.
 
Yağmur yağıyor yangınımın üstüne,
Yüreğim gözlerimde ıslak,
Yüreğim alev alev kendinde.
Sevdiğim kadın penceresinin önünde,
Isırıyor kırmızı bir elmayı,
Al dudaklar oluyor al al.
‘’al al beni ‘’ der gibi bakar gözlerime,
Gelsem atlayıp yağmurun seliyle,
Gelsem, bırakıp kendimi rüzgarın ellerine,
Kovabilir dilin belki,
Mantığının aciz hizmetçisi,
Bürokrasinin cılız bireyi,
Kim bilir, belki sadece dudakların istiyorlar beni.
 
Mahal vermemek için,
Ruhunun ve bedeninin uyumsuzluğuna,
Gecenin ortasında, sessizlikte,
Çaldırırım telefonunu ‘’zır zır’’,
Konuşlanırım ahizede, ve sonra
Öperim dudaklarından seni ve kaçarım ‘’fıır’’.