Yağmur Şiiri - İsmet Barlıoğlu

Yağ… Yağ… Yağ yağmur, yağ…
Yakınımsın sen benim, can dostumsun, kankardeşimsin,
Yakınsın bana benim gözlerimden,
Yakınsın yüreğimin yangınlarından,
İçimdeki külhanlardan, külhanlardaki küllerimden,
Sana eyvallah ediyorum, beni asla ayrı tutmadığın için
Kerem ‘den.

Tek bir kere sepeleseydin tutuşur yanar mıydı Kerem,
Ben yanar mıydım Kerem misali cayır cayır,
Geçer miydi küllerim esip geçen rüzgarların eline,
Yağar mıydı adını bile bilmediğim dağa, taşa,
Baş mı eğerdim, bel mi bükerdim
Şu ‘Karasevda’ denilen
Termaşa?

Zerrelerim kurdun-kuşun pençelerinde kaldı, yağmurum,
Yüreğime çarpmak düştü lavlar içinde,
Kalkıp yanarak kavrulmak düştü yüreğime,
Halime ne bir elkızı yanıp yakıldı,
Ne kimse.

(ELKIZI ELLERKIZI isimli Serbest Şiirler 'inden >35-36/100)