Yağmalı Adımlar Şiiri - Zafer Arslan

Yağmalı adımlar…

Yağmurlar siner yokluğuna,
Bir çocuksu tebessüm alır
Bahardan kalma acemiliği.
Yokuş aşağı yağar yağmurlar,
Çamur gölgesinde yurt kuran ömre,
Ömür, siner yalnızlığa bile.

Sokağına ayrılan son mevsimimde
Çantamda senden yana
Birkaç mısra ve birçok imkânsız
Ayak izlerimde sulara karışan.
Sular ki çamura müptela,
Sular,köşe başlarında
Adıma sinen kayboluşun öteki adı…

İkindi vakitleri duymuş
Bakışlarında adsız nedameti.
Alev rengi yeniye başlangıcı
Katarların tozlarında yitirmiş meğer
Bir çöl ıssızı.
Issız diyor kalabalıklar tenhaya
Tenhalar,siner avaz avaz yokluğuna…
Tenhalar, düşmeli yağmura bu sokaktan

Duvara bir gam
Kireç renkli benizlerde.
Yeni şıvgınlı gözler
Yıldırımlar ülkesinden getirmiş acıyı.
Acı başka yaftalarda kayıp,
Kentim acısında tuhaf
Yokluğunda bir başka…

Bacalardan bir toz bulutu
İs,isyan,su ve susuzluk derinde.
Yeller kavaklarda yıllanmış hele.
Bir uçurumlar gölgesi
Bir bir pişmanlık.
Bacalarda,güz bulutu
İs,isyan,su ve susuzluk…

Işıklar,karanlıklar içinde
Karanlık yaymada lâmba.
Erken akşamlar,erken sabaha kadar
Evvelimde uyu,ahirimi uyandır.
Işıklar,lâmbada karanlık,
Karası,erken akşamında sabahın…

Z. A.