Yağmalanmış kentler Şiiri - İlyas Kaplan

sevgiler vurulur önce en ince yerinden
kırık kapılardan geceler sızar odalara
sarı yapraklar dökülür sonbaharlarda en evvel
en hüzünlü rengiyle çırpınır zaman
yüreklerden çıkan her ses bir sancı suretinde
puslu sokaklara serpilir kopan fırtınalar
her solukta biraz daha

sürgün bakışların mühürlendiği caddelerde
kentin sokaklarında en masum hayaller
yüzlerce kez ölüp yüzlerce kez dirilirler
yağmalanmış kentlerin ağlayan kadınları
kaçlarca kez bağırlarına saplanır hançerler
en zifiri kuytulara bırakırlar yüreklerini

ebede gebe zamanlar bitince
kadınlar ateş yalımı
bebeleri sayısınca kucaklarında
geceler kör kuyularda büyür artık
kadın ki vuruşmaya yeminlidir
ciğerleri kanayan kentlerde

sonra sessizce ağlamaya devam
matem kalıplarından yeni bir zaman formatlanır
sancı çeker yaşadığı müddetçe
ayrılık anları karanlığın son vakti
eğer yas tutmak gerekirse tutulur en karası
göğe çıkan her ağıt kadın sesinden ibaret

redfer