Yaşadığımız masal deryasında büyülü anlatılarımızın adını bizden sonrakiler koysun
Dualarla, dileklerle yola çıkan bu hayat gemisinin kamarasındaki asil forsalarız biz
Küreğimiz acılardan ve aşktan yontulmuş, insansız ve sevgisiz adalardır rotamız
Umudumuzun çürümüş bağlarında eski yüzlü, ürkünç hatıralardır korktuğumuz
Sarı başakları ıslatırken terimiz, aynı yürekle, aynı taslarla içeriz sevgi meyimizi biz. Yalnızlık çok eski bir oyun, biraz da düşler tarlasıdır aslında, acının kandiliyle beslenir. İncir sütü öpüşlerin, bal gözesi dudakların olmasa diner mi sızım, biter mi yalnızlığım? . Seninle, yüreğime sürdüğün büyüyle biriktirdiğim ne çok sözlerim var oysa. İpek kumaşlara adını yazsam yetmez, en uç denizlere kelimelerimi serpsem bu yürek yetinmez. Kuğu duruşlarınla, esmer yüreğinle, bu kalbe dokunuşların bilirim ki hiç bitmez.
Gözlerinin ışık damlaları bir bulut gibi sokulur temmuz uykusuzluğuma. Su yanar, avuçlarım kanar, yanı başındaki göllere atarım bedenimi. Sevdandan ıslağım, öpüşlerinden sırılsıklamım ve gömerim başımı eşsiz güzellikteki lale bahçelerine. Okuduğun acımın öyküsüdür aslında, yağmalanmış düşlerimiz gibi. Sevda denilen uzun sözlü şiirlerimiz, içimize sığmayan kederlerimiz, soframızdaki isimsiz içkilerimizdir günlerdir kana kana içtiğimiz aşk meyimiz.
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
