Yağma Şiiri - Gökhan Oflazoğlu

Yarılır beynimin damarları; ben çıkarım.
Sen günlük didişmenle uğraş, hırsında boğul.
Bütün gün çalışkan, işlek sokakları arşınlarım.
Kasvetli, gri bulutlar çöker ışıklı İstanbula,
dönerim evime. Bütün macera burda ve şimdi.
Işık sızmayan, el değmemiş ormanlarda ürkek
gezinirim, iner deniz kıyısına pupa yelken ufukları
tararım, yılmadan, çevik. Deniz de neymiş gel gör
beynimdeki enginleri, kıyıları; şekil şekil hayvanlar
gezinir, irkilirim. Issız bir ada sahilinde bulurlar,
yüzüstü yerde; bir başka dil telaffuz ettiğim, anlatamam
yabanlara, düşman gibi bakarlar. Söylesemde boşuna,
bilemezler, bunlar yağmadan kalanlar.

26/04/2004