Yağlı bıyık izleri Şiiri - Mahmut Buldu

Açıyor televizyonu
Hep,hop tirininnim havası,
Yok efendim otururken,
Birisinin görünmüş hayası.
Birde haber yapmazlarmı
Çıldırıyor insan
Bozuk değilmiş gibi,
Bilerek öyle oturanın mayası.

Özendi dondurma'nın reklam'ına
Delikanlı ısırınca,yıkılan duvara
Kız ısırınca,düşen dona
Gözler çakıldı,
Ara,namusa,hayaya,
Yaş onaltı,
Avuçlarını kokluyor.
Umurundamı dünya.
Reklamlar da gördük,
Delikanlı kızlarız ya.

Ve her sabah,
Ana öptü kokladı,
Dua ile yolladı okula.
Ne umursadı mahallenin lafını,
Nede abinin ar dolu tokadını,
Sabah kahvaltıda,
Baba süzerek baktı,
Yüreği yanarak üzülerek.
İçinden bir ah çekti,
Tanrım yardım et
Ne yapamam gerek.

Şimdi,
Körpe dudaklarında,
Sığara sarısı,yağlı bıyık izleri,
Morarmış boynu,
Hayvanın değil,
İnsanım diyenin diş izleri.
(Keşke bit pire izi olaydı)