Yadigâr Şiiri - Filiz Kılınç

/Efendim
Öyle hazirandı ki gözlerin
Dur demeye çekindim/

Mesele değildi de sırtımdaki kama
Ahhhh bu yara
Yârdan kalma!

Şimdi ulu bir sessizlikle masallar yazıyorum
Her dev kendinden korkan kül yığını
Ne sen bilirsin ne bir başkası
Konuşsam
Konuşsam öyle büyük çığlıklar var ki
Hepsi yâr, hepsi yara!

Ellerin diyorum!
Ellerin efendim
Öyle eski, öyle derin, öyle deli
Hani dokunsa
Yani dokunsa
Olurda yine bir an dokunursa
İsa yeniden gerilir çarmıha.

/Efendim
Öyle çocuktu ki gözlerin
Öleceğimden emindim/

Zeytin ağaçları sende kalsın
Ayın şahitliği sende
Etme!
Bilmiyorsun ki tüm yeşiller bende
Öl dersin
Ölür içimdeki kuşlar
Yâr; sana hâlâ çok var!

Allah aşkına
Hazreti Muhammet aşkına
Dört kitap, dört bin melek aşkına
Bana adımı sorma!

Saçlarında gümüş taşıyan adamların
Uslanmaz kalp ağrısı var omuzlarımda
Üstelik turnalar yâr
Turnalar, bizi koyup ulu orta yok oldular

/Efendim; bu can yangını
Bu haziran
Bu lâl dil
Bu âmâ göz
Bu atmayan kalp
Bana senden yadigâr! /