Yad Eller Şiiri - Kasım Kobakçı

Vakit erişir, dökülürsün yad ellere,
Benliğim karışır o dem, sessizliğe.
*
Omuzlarında, taze bir mana yükü,
Avuçlarımda, cansız bir alfabe.
*
Erişirsin feraha, o metinlerde,
Suratımda ise, donuk bir hiçlik.
*
Dönersin özüne, ait olduğun köke,
Savrulurum ben, uçsuz bucaksız sona.
*
İnşa edersin, sarsılmaz bir yapı,
Çürürüm ben, kağıtların üzerinde.
*
Etrafında, eş anlamlı dostların,
Başucumda, tanınmadık gölgeler.
*
Gülersin, kendi ikliminde keyifle,
Yaş dökerim ben, o yabancı diyarda.
*
Netleşir her sözün, parlar ışığın,
Bulanıklaşır, benim zavallı imgem.
*
Alkışlar seni, duyan kulaklar,
Dışlar beni, sezilmeyen sırlar.
*
Sürer gidersin, çağlar boyunca,
Silinirim ben, oracıkta aniden.