“yüzeysel titreşim içinde soluyorum
saksız bakışlarımda yurt güzelliği
derinden düşüyor gözlerim yeşile
yağmurun içinde buruk damlalar
yalnızdır, damlarlar ve yürek izleri
biz insanlar ne çok yaşarız ölerek
biz insanlar katarak güneşi suya, kime
işte sana geliyorum
yumuşakbaşlı rüzgarların kanatlarında bir yer bul bana
suyun ışıltılı sesleri aksın bir yanımızdan,
bir yanımızı defneler sarsın...
demir kollarının yumuşaklığında uyanayım sabahları
zeytin ağacının gözlerinde büyürken bir çekirdek
Devamını Oku
yumuşakbaşlı rüzgarların kanatlarında bir yer bul bana
suyun ışıltılı sesleri aksın bir yanımızdan,
bir yanımızı defneler sarsın...
demir kollarının yumuşaklığında uyanayım sabahları
zeytin ağacının gözlerinde büyürken bir çekirdek
sizlenerek alın yazım ve gizlenerek
ürüyordum gölgemle, ki o beni paklar
gidin uzak durun ey sonsuz martılar
tüyünüz ben olamadım saramadım
sütünüz kesilirken ortasından kan revan
varamadım sizinle nemli yorganlara
ben dün bu şiiri okurken takıldığım yere takıldım gene. Sen şiiri işliyorsun artık. Nasıl yetişicem bu hıza ve üretebileceğim bu şekilde. Çok çalışmam lazım çoookkk :( +2 ye döndüm ben
azmin ve çalışmanın yeteneği ön plana çıkarmada ne kadar önemli olduğunun kanıtıdır mutlu ayar. gözlerinden öperim sevgili kardeşim. daha da iyi olmanı dilerim
sevgiler
Sonunu sevmedim (kurt deme kıllanıyorum)....Barış Aluk.
dün gecenin orta yerinde ağlamıştım şiirinle..
:) Sevgiler
Bu şiir ile ilgili 4 tane yorum bulunmakta