Yabani Sürgün Şiiri - Kamil Serdengeçti

Yaprakların süprüldüğü bu eski parkta
Matem tütsüleri gibi çaresiz ve gri bir sonbahardı
Bir yabanî sürgün
Dehrin kaderi unuttuğu bir gün
Bir yaban sürgün gibi yabana sürgün
Islak topraktan çiğlerle can aldı
Kurumuş yapraklarda çiğnenmiş anıları gübre yaptı
Dikildi rüzgâra karşı
İnce, körpe ve yaştı
Büküldü rüzgâra karşı
Ölü ruhlar aldandılar ağaçlardan
Silinir sandılar silkindiği yerde
Bir mevsimsiz gelecek tükenir bittiği yerde
Ve umudun gücünü yadsıdılar bilir gibi
Eğilmediler
Eğildi o;
Bükülmediler
Büküldü o ve sürdü
Eğildi, büküldü ve sürdü bir umut gibi
Çiğ, çıplak ve yeşildi
Tütsülerle gölgelendi bulutların getirdiği
Mayhoş damlalarında esridi kuytu yağmurların
Ve gücü dinmedi
Rüzgârlarla fikirlerin karıştığı bir saatinde sonbaharın
Sürgün, güneşi buldu!