çatlamış elleriyle çenesini ovuşturup
hızlıca bir iz sürüyordu ufukta
gümüş tepsi içindeydi gözleri
ışıl ışıl parlıyordu karşımda
dut dalından sazına yaslanıp
derin bir düşünceye dalmıştı
bir eski zaman avcısı gibiydi
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta