Yabani Güvercinler Şiiri - Muhittin Alaca

Herkes kendi suyunda, bir garibim uzakta,
Kimse bilmez halimi, kulak verip, kim dinler?
Toplanın etrafıma, akşamüstü sokakta,
Ruhumu dinlendirin, yabani güvercinler!

Deniz dalgası değil, efkârımdır kabaran,
Ne sıcak bir tebessüm, ne samimi bir yaren,
Vakitsiz üzerime, yağıyor hep, kar-boran;
Donmuşum canlandırın, yabani güvercinler!

Kervanlar düştü yola, kaldık en gerisinde,
Bıraktık hayalleri, sevda penceresinde,
Haz almayı unuttuk, hayat cenderesinde;
Dünyamı şenlendirin, yabani güvercinler!

Kiminiz kül grisi, kiminiz gök mavisi,
Hepiniz sevilesi, ruhların tedavisi,
Yıkımlar geçiren ben, şehrin en münzevisi;
Kayboldum yönlendirin, yabani güvercinler!

Ürkek ürkek durmayın, bekliyor sizi çimler,
Merhametli ellerden, atılır elbet yemler,
Naif gözlerinizde, kaybolsun tüm elemler;
Derdimi sonlandırın, yabani güvercinler!

06.12.2023
Muhittin Alaca