Yaban Zor Geliyor Şiiri - Ömer Ulu

Tersaneye çekilen
Yaşlı bir sandalın
Çaresiz boyun eğişiydi
Alıp başını gidişin
Her akşam sokulduğum
Denizim uzaklaşıyor
Ufuk çekiliyor
Sonsuz bir boşluğa doğru

Sokaklarımızı eziyor
Ağır yağmur bulutları
Sıcacık somun ekmeklerinin
Kokusu da dağıtmıyor
Daracık pencerelere sıkıştırılan
Dost köprülerini

Zahmetle düğümlemeye
Hazırım sanırdım
Yokluğunla boşalacak evimi
Oysa şimdi çekilirim
Sensiz hüzünlerin döşeğine
Kırgın ve gözyaşları içinde
Yıkık bir yürekle

Hapiste oyun havası
Kuşkusuz iğreti durur
Zoraki gülüşün öyle duruyor
Kaderin kazdığı o yalnız kuyuda

Sarmaşıklar sarar taş duvarların
Soğuk ve kör damarlarını
Tozlu sular yıkar
Paslı çivilerin küfünü
Razıyım bilmediğim diyarlarda
Sürgün olmaya
Ama kendi sularımda
Yaban zor geliyor.