Yaban otları Şiiri - İlhan Özdemir

yaban otları gibi değil
o toprakların yabancısı
ve istenmeye istenmeye
çirkinliğin ve arsızlığın ustası
bulduğu yeri yurt sayan
yaban otları gibi değil
çiçek olalım gönüllerde
sıradan olmaktan korkalım biraz
toprağa bizi bir el eksin
o elin sahibi bizi sevsin
en azından sulanmak isteyelim
arada bir solalım
güneş görünce her gün
şöyle gönülden açalım içimizi
bazen yerimizi beğenmeyelim
bazen gübre isteyelim
sevmeyen olursa tenimizi
verimsizleşelim isteksizleşelim

ekildiğimiz yerden çıkalım
pahalı bir orkide tohumu gibi
kırmızı bir gül filizi
ya da bir limon fidesi gibi
yani yaban otları gibi değil
her saksıda gözümüz olmasın
güzel bir çiçek gördük mü
dibinde bitmeyelim haftasına
gururlu ve yakışanı yapan
istenmediği yerde durmayan
bazen çıkan bazen çıkmayan
sulanan, okşanan, konuşulan
begonya gibi olalım
kasımpatı gibi bir çiçek
açınca mana yüklenen
açmadığında hakkımızda düşünen
açtırmak için uğraş veren
seven biri olsun
yaban otlarından farklı olalım
farkımıza varılsın
dönüp dönüp bakılsın bize
saksımızdan toprağımıza
dikenimizden yaprağımıza
ilgi duyan ve tanıyan
gerektiğinde su veren
bazen unutan varlığımızı
sonra unuttuğuna üzülen
biri olsun etrafımızda
nazlı bir menekşe olalım
ya da pembe bir yediveren
ama olmayalım yaban otları gibi

topraksa bize can veren
yaban olmak da elimizde
narin bir hanımeli olmak da
yoksa yalnız biz olmayız üzülen
yazıktır eken ele
seven ele
o gönle de yazıktır
onun da hakkı yok mudur
görmeyi her gün güzel bir çiçeği
olmayalım yaban otları gibi