Yaban Kuşları Şiiri - Gani Aslangöz

Çağırdığın yerdi herhal çağrıldığımız o yer,
Yüzünü bir günahtan saklayarak
Üç beş damla gözyaşı döken
Eringen bulutun altında
Buluştuğumuz o yer

Şekil zemin algısından yoksun düşmüştüm yola
Yaklaştıkça büyüdün durmadan
En çok omuzlarından büyüdün ve boynundan

Ağaçların otların börtü böceğin
Yadırgamaz ve yargılamaz mihmandarlığı.
Biz bulvar kuşları gibi ürkek aceleci ve şaşkın
Ve çokça mutlu
Eskiyen ve eksilen bir hüznü büyüttük yeniden

Yapraklar ellerindi, su gözlerin
Sırtımı dayadığım ağaç senin gövdendi
Yanımdaydın ve sesin karşı yakadan geliyordu
Ellerinden tutup geliyordun hatıraların
Hatıralar çiçeğe duruyordu

Ne arada geldi sakız satan çocuk
Yorgun ve zayıf bacaklarıyla
Çok uzaklardan geldi
Unuttuğumuz zamanlardan geldi
Arsız biraz ve fırlama, ezik sonra ve mahcup
Ve çokça zenci
Ne çok zenciydik eski zamanlarda
Kilitli sandıklardan geldi

Bir yaz yağmuru gibi geldin sen
Ve kayboldun kayan bir yıldız gibi
Uzaklaştıkça büyüdün hiç durmadan
En çok kalbinden büyüdün ve gözyaşından.